Doğumla başladı insanın yürüyüşü. Yokluktan çıkarılıp binlerce ihtimal içinden bir ölçüye/kadere göre tayin edilirken hep yürüdü. An an, hüc­re hüc­re, aşama aşama…

Hedeflerin kutsandığı, sonuca ulaşmanın yüceltildiği zamanlarda sadece yolda olmanın gayreti bizimkisi. Bir varlık sancısı… Aynılıkların içinde yolunu kaybetmemenin çabası.

Yalın ayak bir çaba. Hiç olmamaktansa olduğu kadar diyebilmek, olanın üstüne yenilerini ekleyebilmek için.

Yalın ayak yola çıkmak, bütün bahanelerin ardına saklanmaktan vazgeçmekti. Sen yolda ol, gerisi gelir diyebilmekti. Ama’ların ataletinden vazgeçerek, hareketi seçmekti.

Kelimeler, aynaya yansımamız. İnsanın kendine bakma, kendini görme gayreti. Kaybolmuş sesini bulup çıkarması.

Yalın ayak da olsa kelimelerden bir yol inşa etmeye çalışıyoruz kendimize.

Yola çıkmak bizden, netice Allah’tan.

Kaygısı varmak değil, yürümek olanları bekleriz…

Yalınayak Dergi